Maandag. Dag 3 Buitenkunst.
Ik ben best wel erg braaf. Maar ik heb ooit iets gedaan wat misschien niet helemaal door de beugel kon. Zou ik dat aan jou mogen vertellen?
Op een dag kwam ik thuis uit school. Ons mam vertelde dat mijn werk had gebeld of ik direct wilde komen. Ik werkte toen bij een slijterij.
Ik werd ontboden in zijn kantoor. Er kwam een hele tirade dat er 50 euro uit een lade miste. Langzaam besefte ik dat ik beschuldigd werd van diefstal. Dat voelde zo onrechtvaardig. Ik? Lonneke. Een dief?
Toen de diefstal uit de lucht was volgde een tirade over onzorgvuldig werken. Ik beet op mijn lip. De laatste die iets had gezegd over werkdruk, was vakkundig door hem weg gepest. Het was namelijk zo dat ik pas om zes uur mijn kassa mocht opmaken en dat mijn collega’s, doe eveneens tot zes uur werkten, moesten wachten tot ik mijn spullen had ingeleverd.
In de dagen, weken, maanden bouwde dat gevoel van onrecht aan gedaan zijn zich verder op. Tot ik op een doodsaai verjaardagsfeestje aan de praat raakte met de dochter van de overbuurvrouw van mijn oudtante. Zij bleek één of andere vertrouwenspositie ergens in de top van dat bedrijf te hebben.
Het kan zijn dat ik toen iets heb laten vallen over handen en billen, of over gluren en kleedkamer. Misschien heb ik toen ook nog wat ergers gesuggereerd. Enfin, het resultaat was goed. Binnen twee weken hadden we een nieuwe manager.
Of vind je dat dit eigenlijk niet kan?
Het kon niet beter worden opgelost, hulde !