‘Dansen’ is een bundeling van blogs tussen 12 oktober 2017 en 19 juli 2019. In de nacht van 12 op 13 oktober 2017 deed ik een zelfmoordpoging die de eerste in een lange reeks bleek te zijn. Op 19 juli 2019 koost ik voor het leven en daarmee voor te vechten tegen mijn suïcidaliteit. Het… Read More »

AUW! Grumble. Ik stop de ringvinger die zojuist klem kwam te zitten tussen het onderstel van mijn boxspring en de lijst mijn slaapkamerdeur in mijn mond. Die is morgen blauw. Terwijl ik bij probeer te komen van de pijn, bekijk ik mijn vingers. Dat is de derde nagel die ik vandaag scheur en deze zodanig… Read More »

Ik ben geen sociaal persoon. Oké, dit zeg ik verkeerd. Zonder bang te hoeven zijn voor het etiketje ‘Narcistisch’ kan ik stellen dat ik de meest vriendelijke, aardige, sociale, ik-hou-rekening-met-iedereen-en-probeer-tussendoor-mijn-grenzen-te-bewaken persoon ben die op deze aarde rondloopt. Maar, ik ben geen sociaal, sociaal persoon. Ik ben gewoon geen sociaal dier. Oké, dat is ook niet… Read More »

Als ik al een dierenmens ben, dan ben ik een kattenmens. Ik ben zeker geen hondenmens. Dieren zijn best gezellig, maar niet als ik iedere dag minimaal drie keer er een stukje voor moet gaan wandelen. Jak. Op internet circuleert een filmpje van ‘The Black Dog’ . Hierin wordt een grote, zwarte hond als symbool… Read More »

Het is herfst en het is weer zo’n dag. Ik trek de jurk van gisteren aan. Oud en comfortabel. Ik zoek een thermolegging tussen mijn panty’s en doe er dikke kousen overeen. Over mijn jurk trek ik een warme trui die ik bewust twee maten te groot kocht. De kam gaat onsoepel door mijn donkerbruine… Read More »

Er zijn duizend versies van dezelfde werkelijkheid. Iedereen beleeft deze waarheden op zijn eigen manier, afhankelijk van zijn eigen plaats en zijn eigen tijd. Zoals ik met duizend blogs duizend verschillende versies van mijn werkelijkheid kan beschrijven, doet iedereen dat elk moment van zijn leven met zijn eigen versie. De afwijzingsbrief is lang en duidelijk.… Read More »

Jeetje wat ben ik moe. Schouders eronder. Doorzetten. Nog eventjes. Kom op dame, je kunt het. Niet voor half tien naar bed, want anders verknal je je ritme. Nog een uur te gaan. Maar wat ben ik allesjezus moe zeg. Uit die stoel dus komen, daar word je alleen maar suffer van, en afleiding zoeken.… Read More »

Het is zestien kilometer langs de rand van het Groene Hart. Geklemd tussen Voorschoten, Den Haag en de A4 ligt een klein natuurparadijs: De Vlietlanden en de uitlopers ervan. De route erheen is ook prachtig. Vanuit mijn huis in Leiden ben ik zo bij het Rijn-Schiekanaal en fiets ik over een lage dijk langs de… Read More »

Zachtjes ruisen ze. Wie mij kent weet dat ze altijd langs mijn benen ruisen. Rond blote benen in de zomer. In de winter langs benen in leggings of panty’s. Maar elke dag, elke dag ruisen ze. De rokken rond mijn benen. Slechts zelden draag ik broeken. Ik denk dit jaar in totaal drie keer. Ik… Read More »