Over hoe het voelt om te leven met een depressie
Dat ik iedere werkdag naar mijn werk fiets en daar nuttige dingen doe, zegt niets over hoe het met me gaat. Het zegt iets over mijn doorzettingsvermogen, mijn plichtsbesef, mijn overlevingsinstinct en mijn overlevingsstrategie. Het zegt niet of ik in fase groen, geel, oranje of rood zit.
Als ik een afspraak heb, stap ik op mijn fiets en kom ik die na. Ik kan presenteren, presteren, nakomen en opdagen. Ook in rood. Ik ben er. Ik sta er. Ik doe mijn ding.
Wat je niet ziet is dat ik ’s ochtends huil in bed. De strijd die ik voel om op te staan. De stappen die ik één voor één moet doorlopen om mijn kousen aan te doen, naar het toilet te gaan, wat water te drinken. Een schone onderbroek aantrekken, mijn bh, de warme legging, een jurk en een vest. Schoenen aan, iets eten, een jas uitkiezen en vertrekken. Dat iedere stap voltooien een overwinning op mezelf is.
Wat je niet ziet is hoe mijn gedachten als stroop voelen, dat mijn verhoogd associëren nu op een ‘normale mensen’ niveau is en hoe moeilijk ik dat vind. Dat mijn intelligentie compenseert voor mijn gebrek aan initiatief. Dat enkel mijn ervaring ervoor zorgt dat ik alles waar ik mij toe kan zetten, zorgvuldig af kan ronden.
Je ziet alleen hoe ik presteer, dat ik kom opdagen en dat ik er ben. Dat ik op tijd kom, mijn afspraken nakom, dat ik lever en betrouwbaar ben.
Wat je niet ziet zijn de lijstjes die me houvast geven. De planningen die ik maak, maar niet kan nakomen. De gedachten die nergens heen gaan. Het feit dat ik zelf vind dat ik nergens meer goed in ben en bij alles wat ik doe een zeer kritische stem in mijn achterhoofd heb die me steeds vertelt dat ik het beter moet doen.
Maar misschien, als je me kent kun je het zien. Misschien kun je er de vinger niet goed op leggen, maar misschien hoor je mijn korte antwoorden, voel je dat ik minder enthousiast ben, zie je dat ik veel minder lach en hoor je het aan mijn ‘goedemorgen’.
Misschien, als je me de ruimte geeft, kan ik je vertellen hoe het is om depressief te zijn, zoals ik dat nu doe. Want ik hoef me er niet voor te schamen. Ik mag mijn ruimte nemen. Ik mag hopen dat het morgen beter gaat. Ik mag ook nu mezelf zijn.
Verder adem ik maar gewoon door. Over een uur het volgende uur. Na de volgende nacht een volgende dag. Na het komende weekend weer een werkweek. Want ik ben dankbaar voor wie ik ben, ook nu ben.
Ervaringsdeskundig spreker en schrijver
Als ervaringsdeskundige (spreker/schrijver) probeer ik onder andere invoelbaar te maken hoe het is om te leven met psychische problemen. Ondanks dat ik tot de EPA-groep behoor, kan ik ook op dit gebied blijven leveren. Op dit moment worstel ik met een in de ochtend zware en in de middag matig-zware depressie. Het uitgekiende moment om deze stemming weer eens onder de aandacht te brengen en te beschrijven.
Wil jij een ervaringsdeskundige bij jouw lezing? Ik kan voor vrijwel ieder doel en iedere doelgroep een lezing op maat verzorgen met daarin de theorie, ervaringen van anderen en mijn eigen ervaring verweven.
Vind je dit soort blogs leuk, steunend of informatief om te lezen? Koop dan ook mijn boek Dansen, een bundeling van mijn blogs uit de periode 2017-2019.