Ik wist niet dat mijn eerstvolgende terugval in mijn persoonlijkheidsstoornis veroorzaakt zou worden door de overheid. Door een wet die aangenomen is. Door een gemeente die minderjarige meisjes niet langer kan opvangen omdat hun veiligheid dan in het geding komt.
Nu weet ik het wel.
Een terugval komt als ik mij niet gezien voel, of als ik mezelf veroordeel op basis oude patronen. Het is lang geleden dat ik niet als een liefhebbende gezonde volwassene voor mijzelf kon zorgen bij zo’n situatie. Vandaag kan ik dat niet. Ik voel mij niet gezien. Alles waar ik voor sta, is strafbaar volgens de wet die vannacht is aangenomen.
Ik hoor mijn moeder huilen. Huilen omdat alles waar zij voor staat wordt verboden. Mijn vader slaat met de deuren en stilt zijn woede op ons. Hij is niet kwaad op ons. Hij is kwaad omdat vannacht is gestemd tegen de medemenselijkheid. Iets waar hij altijd achter heeft gestaan.
Ik wil ze knuffelen, ze troosten, maar het enige waar ik ze kan ontmoeten is in mijn gedachten en gebeden. Ze zijn al heel erg lang dood, maar ze leven voort in mij en mijn zussen. Hun levenswijze, hun opvoeding, hebben voor onze levenswijze gezorgd. Gelijkheid, ongeacht godsdienst, levensovertuiging, politieke gezindheid, ras, geslacht, handicap of wat dan ook.
Een katholiek, een Jood, een Moslim, een ietsist en een atheïst zaten samen aan tafel. Het is niet het begin van een flauwe mop (of een goede), het is de beschrijving van ons gezin. Wij zaten samen aan tafel, deelden ons huis, onze kamer, aandacht met vluchtelingen. De keukentafel was het centrale punt in het huis, zowel letterlijk als figuurlijk. Iedereen die het nodig had, was welkom.
Ik verzet mij met elke vezel in mijn lichaam, met elke gedachte in mijn hoofd, tegen een wereld waar medemenselijkheid strafbaar is. Ik weet nog niet hoe ik mijn verzet moet vormgeven., maar we hebben nog de tijd tot de eerste kamer hierover gaat stemmen. Mijn kwetsbare kind heeft een gezonde volwassene nodig die staat voor haar idealen.
Alle kinderen in Nederland hebben een gezonde volwassene nodig die hen beschermd en liefheeft. Ik ook.
Tot die tijd huil ik op mijn bank en schrijf ik mijn blogs. Misschien kan mijn pen het tij helpen keren. Help jij mij mee?
#geenmensisilligeaal