Mijn koelkast neemt de uitdrukking ‘het kan vriezen of het kan dooien’ wel erg letterlijk. Mijn koelkast heeft namelijk een vriesvak. Mijn koelkast heeft soms een vriesvak. Meestal niet. Maar soms dus wel. Mijn komkommers, paprika’s en tomaten vinden dat niet leuk. Maar mijn ijsjes, mijn diepgevroren vlees en mijn ingevroren prutjes vinden dat òòk niet leuk. Met als resultaat dat dit vries/ontdooivak van mijn koelkast leeg blijft.
Nu de mussen van het dak vallen – dit schijnt volgens Facebook vrij letterlijk te gebeuren door tekort aan voedsel en water, iets waar mijn mussen (en roodborstjes en koolmeesjes) geen last van hebben want zij doen zich tegoed aan mijn stoofperen- en ik mijn avonden doorbreng in mijn zwembad, bewijst het vriesvak van mijn koelkast eindelijk goede dienst. Mijn groente, fruit, groene lentedip en het ontdooiende prutje voor de avondmaaltijd liggen hoog opgestapeld in het reguliere koelkastgedeelte en haar semi-vriesvak dat ik toch nergens anders voor kan gebruiken ligt vol met flessen water die uit elkaar zouden barsten mocht het echt gaan vriezen, maar dankzij mijn koelvriesvak tot een heerlijke nul graden gekoeld wordt. Ongeveer dan…