Ruim een maand geleden kwam er op mijn tijdlijn een toespraak voorbij van een US Navy officer. De video staat op YouTube en ik zag hem op LinkedIn. Hij maakte veel indruk op mij. Het ging over de opleiding tot marinier. Over de afgrijselijke kou die ze tijdens de opleiding moesten doorstaan toen ze in de modder moesten staan en
hoe ze dit volhielden door samen te gaan zingen
De navy’s-to-be krijgen voor een zwemopdracht in een haaiengebied de instructie dat als er haaien komen je stil moet blijven liggen en niet moet vluchten. Mochten ze dreigen je te bijten dan moet je ze een stevig klap in hun gezicht geven.
Maar wat mij het meeste raakte in de video is hoe je door kleine taken te volbrengen, de moed krijgt om de volgende taak te volbrengen, en vervolgens de taak daarna, en de taak daarna. Dus maak ’s ochtends je bed op. Dan heb je alvast één ding bereikt. En mocht je na een kut-dag thuiskomen, dan is je bed in ieder geval lekker opgemaakt.
Hoe graag ik de laatste dagen ook wilde, ik ben niet weg gezwommen voor mijn haaien. Ik heb ondergaan dat ze er zijn. Ze beten niet en hoewel ik ze meestal zag, gingen ze vaak ook weer even weg.
Ik heb namelijk een depressie. Na ruim vier maanden van bipolaire stabiliteit, is het ook niet raar. Als ik mijn quotum van vier bipolaire episodes per jaar wil halen, dan werd het langzamerhand ook wel weer tijd. De definitie van een bipolaire stoornis rapid cycling, die ik al jaren heb, is dat je minstens vier episodes per jaar heb.
Het is weleens erger geweest dan nu, maar het is gewoon niet zo fijn. Ik merkte het voor het eerst toen ik buitengewoon ontevreden was met het feit dat ik geslaagd was voor een moduleopdracht. Afleiding helpt nog goed, maar ik heb veel moeite me ergens toe te zetten. Ik ben dus al even niet meer naar de sportschool geweest. Ik ga braaf, met enige moeite, naar mijn werk en daar heb ik het een groot deel van mijn tijd gewoon naar mijn zin.
Wel zijn er continue gedachten
Thuis zijn is iets anders. Weekenden zijn altijd het zwaarste. Vorig weekend was ik versuft omdat ik mijn medicatie per ongeluk niet op de juiste tijden nam en doodmoe was door een verkoudheid.
Dit weekend heb ik veel afspraken aan mezelf niet nagekomen en ik zocht contact met Stichting 113 omdat ik mezelf niet meer vertrouwde. Mijn gedachten gingen helemaal los.
Ik heb wel drie wasmanden aan schone was gevouwen en opgeruimd. Marietje heeft lekker gestofzuigd en gedweild en ik heb een puzzel afgekregen. Bij de Action heb ik nieuw bestek gekocht, ik heb de boodschappen opgeruimd en mijn medicatie uitgezet.
Want ik heb vanmorgen mijn bed opgemaakt
Zoals ik dat al ruim een maand iedere ochtend doe.