Op een dag word je wakker. Je kijkt op je horloge hoe laat het is, slaat de dekens van je af en gaat rechtop zitten. Je schuift je voeten in je pantoffels en loopt naar de keuken om een kopje koffie te zetten. Onderweg zet je de televisie aan en stemt die af op Nederland 1 waar je juist op tijd bent voor het journaal van half negen. Terwijl de senseo pruttelt, ruim je de vaatwasser uit en kleed je jezelf aan.
Op die dag weet je dat je depressie over is
en je niet meer over iedere beslissing heel erg hard moet nadenken en niet meer over iedere beslissing jezelf hoeft te motiveren om deze uit te voeren. Die allereerste dagen na een zware depressie zijn zo’n ongelofelijk feest. Dan ben ik het gelukkigste. En dit keer mocht ik dat vieren op het ledencongres van De Nederlandse GGZ.
Ik beweeg altijd mee met mijn stemmingen
Afhankelijk van hoe mijn stemming is moet ik op een andere manier voor mezelf zorgen. De vraag wanneer ik voor het laatst iets heb veranderd, was dan ook niet zo moeilijk: vanmorgen. Vanmorgen moest ik mijn leven afstemmen op de stemming die ik vanmorgen had. Toch vertelde ik na die inkopper ook maar even over die levensgrote en levensveranderende verandering van 14 juli 2019: de dag dat voor het leven koos.
Ook mijn zorgverleners moeten hun hulp continue mee laten bewegen met wat ik op dat moment nodig heb. Mijn huidige factteam is daarop ingesteld, maar ik weet uit andere ervaringen en uit ervaringskennis dat het nog niet heel makkelijk is om op die wijze zorg te verlenen. Op macroniveau moeten de hulpverlenende instanties meebewegen met een veranderende zorgvraag en een steeds veranderend politiek beleid.
De hele dag heb ik op het podium gezeten (staan blijft lastig). Ik was niet gevraagd als het ervaringsdeskundig praatje, maar als co-host van de dagvoorzitter. Dankzij de goede voorbereiding met en door Wendelien Wouters was mijn nieuwe rol me net zo vertrouwd als mijn eerstejaarscollege voor social work.
Maar ik heb niet alleen op dat podium gesproken, ik heb ook de hele dag geluisterd
Vanuit mijn rol als belangenbehartiger heb ik wel duizend kritiekpunten. Er kwamen termen voorbij die ik wel ken en snap, maar tegelijkertijd ook moeilijk begrijp. De regels en procedures waar wij ervaringsdeskundigen soms zo graag tegenaan schoppen, maar die ondertussen ook opgelegd worden door de verzekeraars en politiek.
Ik zat daar alleen niet als belangenbehartiger. Ik zat daar als verbinder en om de hele dag door steeds met een stukje van het cliëntperspectief de beweging naar gezonde zorg te voeden. En daar op dat podium, in de waardenetwerken en out-of-the-boxsessies, tijdens de koffie, lunch en borrel, zag en hoorde ik wel degelijk dat er keihard gewerkt wordt om dingen te veranderen. Het feit alleen al dat ik, een ervaringsdeskundige, daar de hele dag was uitgenodigd en dat ik niet de enige ervaringsdeskundige was.
De beweging is er
Ik heb hem gezien. Het zal niet zo hard gaan als de storm in mijn hoofd. Gelukkig niet, want dat wens ik niemand toe. Maar iets minder heftig dan die storm, beweegt De Nederlandse GGZ met de verandering mee.
Wil je Lonneke’s Levensdans financieel steunen en mijn levenswerk ook mijn echte werk maken? Doneer dan nu: https://www.lonnekeslevensdans.nl/donatiebutton/ of koop mijn boek.