Ik ben te snel van vertrouwen. Zonder enige moeite laat ik alle krochten van mijn ziel zien. Welke emoties en gedachten ik heb, ik schrijf ze op of ik spreek ze uit. Ik ben een flapuit en vertel je alles wat je maar wilt weten. Inclusief alle details of uitleg die je misschien niet had willen weten.
Ik zal ingaan op je uitnodiging. Ik zal zorgen voor je kind. Ik laat je binnen in mijn huis en als je me een paar uur eerder vertelt dat je komt, zal ik mijn kast overhoop halen om iets lekkers voor je te bakken. En als je het nog iets eerder vertelt, dan fiets ik nog even langs de bakker of supermarkt. Mijn huis zal openstaan voor je. Wijd open. En je bent welkom. Ik zal niets verstoppen. Ik zal alles laten zien van mijn huis en van mezelf. Ik vertrouw je.
Eigenlijk vertrouw ik je voor geen centimeter
Ik doe gewoon alsof. Er zijn maar heel weinig mensen die ik echt vertrouw. Dus met uitzondering van nog geen vijf mensen kan ik eerlijk tegen je zeggen: ik vertrouw jou niet. Ik hou er ieder moment van de dag rekening mee dat jij me in de steek gaat laten.
Want waarom zou ik van je houden als ik weet dat je ook weer dood zult gaan terwijl mijn ouders zeggen dat ik langs mag komen als je beter bent, als je terug naar je ouders wordt geplaatst, dat je weer een ander meisje vindt, afstudeert, ergens anders gaat werken, gewoon uit mijn levensfase verdwijnt of nooit contact meer met mij opneemt omdat ik je compleet negeer?
Dat is mijn test om je echt te vertrouwen
Of je echt blijft. Ik negeer je. Ik negeer je. Ik zal nooit boos worden. Ik weet alleen dat het zover komt. 4 volwassenen, 3 kinderen. Meer niet. Jij niet. Ik zal huilend op de bank zitten, ik zal me snijden, teveel drinken, teveel pillen. Maar jij zult het niet weten. Want ik vertrouw jou niet.
In mijn geval komt vertrouwen zo traag als een huisjesslak
maar gaat het als een galopperend paard
Tijdens mijn schematherapie zijn we vooral bezig geweest met mijn afhankelijke persoonlijkheidsstoornis. Ik denk weleens dat dat de stoornis was waar de GGZ het meeste last van had. Dat je Eigen Regie moet nemen, zonder dat je de tools hebt om dat te kunnen en feitelijk dus in de steek gelaten wordt.
Die tools heb ik nu wel. Komende woensdag heb ik mijn laatste afspraak bij mijn psycholoog. Iedereen ziet de groei. Ik ook. Ik zie dat ik veel minder heftig of zelfs helemaal niet reageer op situaties waarin ik mijn vader teleurstel. Ik zie de daling van suïcidaliteit.
Dat ik vrijwel niemand ècht in mijn leven toelaat, wordt vast ook wel geobserveerd. Er wordt alleen vrijwel niets mee gedaan.
Dus als ik geen contact meer met je opneem
het komt niet door jou. Het komt omdat ik je niet vertrouw. En dat is niet persoonlijk. Ik vertrouw gewoon niemand meer.
Kan iemand paardrijles geven?
Wil je Lonneke’s Levensdans financieel steunen en mijn levenswerk ook mijn echte werk maken? Doneer dan nu: https://www.lonnekeslevensdans.nl/donatiebutton/ of koop mijn boek.