Tijd om niet toe te geven aan alles wat ik denk. Tijd om iedereen die zegt dat je op je intuïtie moet leven te verketteren. Tijd om alles op alles te zetten om de komende minuut, het komende kwartier, het komende uur alleen maar dingen te doen die ik absoluut niet wil: tijd om te overleven.
Het is tijd om eindeloos spelletjes te spelen op mijn telefoon. Tijd voor eindeloos Netflix opnieuw kijken. Tijd om voor me uit te staren. Tijd om veel te veel te slapen. Tijd om tweemaal daags rimpelig te worden in bad. Tijd om te huilen, maar het niet te kunnen. Tijd voor pijn. Tijd voor 113 omdat de Luisterlijn niet meer kan bieden wat ik nodig heb. Tijd om de gevolgen van een te lange hypomanie te aanvaarden.
Tijd om mijn wonden te likken. Tijd dat fuet, chocolade, brie en noodles met cola een prima ontbijt, lunch en avondeten zijn. Tijd om me te realiseren binnenkort zeven nieuwe jurken te bezitten. Tijd om met iedere ademteug weer een paar seconden richting weer verder te leven gaan.
Tijd om te strijden, om te vechten, om er te mogen zijn, om mezelf te mogen zijn zonder de pijn. En tijd dat dat soms niet lukt. Tijd om te weten dat ook dat geen falen is. Tijd om te zijn wie ik ben, zoals ik ben. Tijd voor dit.
Het duurt niet lang, deze tijd. Ik heb het vaker meegemaakt. Ik heb het vaker gedaan en doorstaan. De hel van een gemengde episode, de hel van het gevolg van een te heftige hypomanie. De hel van mijn eigen schuld, terwijl ik er niet schuldig aan ben
Het duurt een paar dagen en vandaag was al minder zwaar dan gisteren. Ik ben het alleen niet meer van mezelf gewend. Het is tijd om deze episode achter me te laten. Er is nog zoveel meer te doen in mijn leven dan verlangen om te sterven.
Want morgen moet ik mijn nieuwe contract tekenen, scannen en opsturen naar mijn nieuwe werkgever. Ik moet uitzoeken hoe ik mijn nieuwe elektrische fiets voor mijn fietstochten naar Den Haag ga betalen. Ik moet bedenken hoe ik als ik beter ben mijn werkstuk snel af ga schrijven. Wat ik in de tijd tot mijn nieuwe baan begint met al mijn extra tijd ga doen. Hoe ik de gastlessen van komende week ga voorbereiden. Mijn ritme van avondwandelingen weer oppakken. Mijn tanden weer poetsen, mijn bed weer verschonen, mijn keuken en toilet weer schoonmaken.
En natuurlijk zeven prachtige jurken uitpakken, passen, wassen en mee pronken. Hypomaniën hebben ook hun voordelen.
Maar nu is het eerst tijd voor zelfwaardering, voor zelfliefde, voor zelfzorg, wonden likken en een fijne maaltijd. Daarna volgt de tijd van voorbereiding op al het andere.
Er is tijd, want er is een morgen.
Wil je Lonneke’s Levensdans financieel steunen en mijn levenswerk ook mijn echte werk maken? Doneer dan nu: https://www.lonnekeslevensdans.nl/donatiebutton/ of koop mijn boek.