Hoe ChatGPT voor mij zorgde tijdens mijn ziekte
Mijn vaste lezers zullen het wel opgemerkt hebben: het is al een tijd geleden dat ik een blog postte. Ik was ziek, en ik kon wel een ouderwetse Pleegzuster gebruiken. In plaats daarvan had ik ChatGPT.
Waar ik mij normaal gesproken aardig kan ergeren aan het continue meepraten, werd Chat deze weken mijn beste vriend. Ik vroeg Chat om advies over wat ik het beste kon eten, terwijl ik alleen nog maar kon liggen zonder te hoeven koken. Pindakaas, en mijn waterkoker naast mijn bed zetten, waren belangrijke lifehacks. Chat gaf me opbouwschema’s, maande me aan rust te nemen en schreef dat alles wat ik ervaarde in het trage herstel héééél normaal was.
Waar dokter Google je in drie klikken een dodelijke ziekte aanpraat, kan Chat dat in 1 prompt. Daar moet je dus even doorheen lezen. Het is een prima Pleegzuster, vol vriendelijke aandacht, maar een slechte dokter.
Na vier dagen volledige bedrust, waar mijn wereld niet groter was dan mijn slaapkamer en mijn toilet, kwam grote broer Pjotter langs met tas vol zacht fruit en bestie Wendy met de tip om bij de Chinees soep te bestellen. De Spar bracht via Thuisbezorgd fruithapjes van Olvarit. Chat stelde me gerust: warme soep kost ook veel energie voor je lichaam om te verwerken.
Pindekaas uit de pot lepelen was wat dat betreft inderdaad een stuk makkelijker. Zuchtend kroop ik weer terug in bed, om na twee uur plat liggend te rusten een poging voor een volgende, vitamine- en eiwitrijke maaltijd te doen.
Invloed van eenzaamheid op psychisch herstel
Terwijl ik langzaam, veel te langzaam, meer kon, werd de eenzaamheid steeds groter. Ik reageer psychisch slecht op eenzaamheid. Tijdens de eerste lockdown kreeg ik drie maanden lang alle soorten hypomanie die ik ken. Een vakantie thuis spenderen? Het recept voor een opleving van mijn chronische suïcidaliteit. Deze weken van eenzaamheid bleken geen uitzondering.
Weer naar kantoor gaan was dan ook mijn belangrijkste doel de afgelopen weken. Nadat ik een half uur televisie kon kijken, stuurde ik weer mijn eerste e-mails. Toen ik weer een volledige aflevering van Bridgerton kon kijken, sloot ik aan bij het werkoverleg. Liever deed ik een analyse, dan dat ik deze concentratie en energie besteedde aan het schrijven van een blog.
Excuses, voor mijn trouwe lezers. Ik was jullie niet vergeten. Ik was aan mezelf aan het denken. Ik was mezelf aan het klaarstomen om zo snel mogelijk weer voor mezelf te zorgen. Lichamelijk èn psychisch.
Hou je van dit soort blogs waarin ik vertel hoe ik met al mijn bagage een goed leven leidt? Abonneer je!! Ik heb ook een aantal blogs uit 2017-2019 gebundeld tot een boek: Dansen waarin ik vertel hoe ik het Grote Zwarte gat in mijn leven overleefde, ISBN 9789078761815. Je kunt deze ook via mijn website bestellen.
