Het is natuurlijk echt heerlijk. Zodra de gastles of lezing klaar is, krijg ik allerlei complimenten. Welke er altijd is, is ‘wat knap dat u zo open bent’. Ego strelend, natuurlijk, maar ook een compliment waar ik niet zoveel aan heb om door te kunnen groeien. Ik weet dat ik open ben. Het is mijn wapen tegen stigmatisering, en voor meer openheid.
Feedback en de kans om te groeien
Tijdens mijn laatste bijscholing bespraken we werkvormen en feedbackmechanismen. Dat was zeer leerzaam en inspirerend. De werkvorm van mijn gastlessen bij de studie clinical psychology ligt vast. Daar kan ik niet zoveel aan veranderen. Maar de mogelijkheid om de terugkoppeling opbouwender en leerzamer te maken, leek me geweldig.
Tip/Top-kaartjes voor het publiek
’s Avonds begon ik met het maken van feedback kaartjes. Ik bestelde dikker papier en een snijmachine. Na een paar printfouten rolden mijn eerst tip/top-kaartjes uit mijn printer, en met behulp van de snijmachine werden het handzame kaartjes in A6-formaat.
Vandaag was de inwijding. Voor een vak voor bachelor studenten gaf ik een Q&A. Het eerste moment dat studenten te maken krijgen met een ‘echte’ psychiatrisch patiënt en ongelimiteerd vragen mochten stellen.
Ik draaide mijn gebruikelijke beginpraatje af, gaf antwoord op alle vragen, gaf de studenten een afsluitende boodschap voor de invulling van hun toekomstige beroep, en kreeg -zoals altijd- de complimenten terug. Maar dit keer deelde ik mijn Tip/Top kaartjes uit. De studenten moesten op zoek naar pennen, het is een laptopgeneratie, en schreven veel meer dan ik had verwacht.
Leren als ervaringsdeskundig spreker
De Top-kant bracht wat ik had verwacht: de complimenten die ik gebruikelijk krijg. De achterzijde, de Tip-zijde, waren verademend. De studenten misten structuur en rust, en hadden liever meer vragen kunnen en dus liever wat kortere antwoorden en minder uitweidingen gehad.
Ik snap het wel. Mijn verhaal is complex, mijn geschiedenis is complex. Over iedere vraag an sich zou ik een hoorcollege kunnen geven. Om dan binnen 1 uur in die geschiedenis steeds schijnbaar willekeurig stukken te pakken en toch een vraag volledig te beantwoorden, geeft een lappendekenverhaal voor de studenten. En mijn gewoonte om verhalen te vertellen, zorgt voor veel uitweidingen.
Mijn groei als gastdocent door de feedback
Morgen ben ik gastdocent bij twee werkgroepen van hetzelfde vak. Daarom heb ik vanmiddag hard gewerkt aan het zorgen voor wat meer structuur. Ik heb een paar PowerPointslides gemaakt, met onder andere een tijdlijn. Hiermee verwerk ik al twee van de tips die ik kreeg. Verder ga ik erop proberen meer rust te creëren, bijvoorbeeld door het herhalen van de vragen in mijn eigen woorden, en kortere antwoorden.
Vorige week schreef ik al over mijn noodzaak om nieuwe dingen te leren. Met deze kaartjes kan ik ook op sprekersgebied weer echt leersprongen maken. Ik kan niet wachten tot ik de Tip/Top kaartjes van het publiek van morgen mag ontvangen en mezelf weer verder kan ontwikkelen. Want complimenten zijn heerlijk, maar tips maken mij beter.
Een gastles van mij is een kans voor studenten om theorie en ervaring te verbinden. Mijn persoonlijke verhalen zorgen dat wat ze leren beter blijft hangen. Wil je dat ik bij jullie een gastles verzorg? Mail me om te kijken of ik jullie kan ondersteunen.
