De Wandeling

Ik schuifel door de straten van Leiden. De supermarkt is zo laat dunbevolkt. Ik heb een craving naar zoetigheid. Bananenschuimpjes. Donuts. Soesjes. Echte cola. Limonadesiroop.
Terwijl ik de straat oversteek blijft mijn blik gericht naar de grond. Het is een zebrapad dat ik passeer, ze hebben maar te stoppen. En zo niet, dan gaat een diepe wens van mij in vervulling.
’s Avonds wandel ik. Ik schuifel langs het kanaal. Even blijf ik staan bij de spoorwegovergang bij Cronenstein. Met een diep verlangen, maar ik ben niet suïcidaal.
Na een aantal minuten wend ik mij af en loop ik richting de woonboten. Achter mij hoor ik het gerinkel, de aankondiging van een aanrazende trein. Als ik nu terug zou rennen. Ik doe het niet, ik richt mijn aandacht op elk volgend bankje. En schuifel voort.
Racefietsers vinden vanavond een mooie avond. Met enorme snelheden komen ze voorbij geraasd. Stiekem hoop ik geraakt te worden. Een goed gat in mijn hoofd, een coma en wegglijden. Zonder schuldgevoel.
Ik vervolg mijn weg over de Ceasarbrug. Bij de stoplichten let ik niet op rood of op groen.
Het park; ik zie geen honden, geen struiken, geen bloemen. Alleen de steentjes in mijn sandalen merk ik op. Langs het laatste stukje wandelpad staan indrukwekkend grote Berenklauw. Ik wil haar strelen en daarna mijn handen en benen in de felle avondzon houden. Ik wil de blaren op mijn handen voelen groeien. Ik schuifel verder en vermijd zelfs brandnetels.
Mijn wandeling leidt me weer naar de bewoonde wereld. Ik lach vriendelijk naar een voorbijganger en sluit mezelf weer op in mijn mezelf en mijn gedachten.
Thuis zet ik muziek op, Jacques Brell, Ramses Shaffy. Huilmuziek. Op mijn bureau liggen nog de bebloede zakdoekjes van gisterenavond. De mesjes heb ik vanmorgen met moeite weg gegooid.
Ik ben niet suïcidaal, ik heb alleen diepe verlangens.
En zolang ik niet suïcidaal ben, mag ik niet aan uitvoeren beginnen. Zolang ik niet suïcidaal ben, zijn de scheermesjes bedoeld voor het haar op mijn benen en mijn oksels. Zijn mijn oxazepam bedoeld om te kalmeren. Is alcohol bedoeld voor een gezellig avondje oud en nieuw vieren.
Vanavond ben ik niet suïcidaal. Vanavond ben ik veilig. Vanavond ga ik met Ramses en Jacques doorbrengen. Met mijn bananenschuimpjes en mijn zoete limonadesiroop. Van de soesjes eet ik alleen de room. Ik hoef niet te genieten. Ik hoef alleen mezelf te zijn.

Een gedachte over “De Wandeling

  1. Super

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *