Ik ben gelukkig. Nee ik ben niet eufoor. Ik ben gelukkig. Hmm, misschien zit ik een tikkeltje aan de drukke kant, dus neem ik zo oxazepam.
Ik ben gelukkig omdat ik kan inspelen op mijn vroege signalen. En het werkt ook nog. Ik heb soms een rotdag, en soms ben ik druk. Maar door vroeg ingrijpen wordt het geen episode. Ik ben gelukkig omdat ik niet achter mijn symptomen aan hobbel.
Ik kruis tijdens mijn avondwandeling het spoor, en ik krijg daar gewoon geen suïcidale gedachten van. En als die belletjes gaan rinkelen, loop ik gewoon door. Als ik glas zie liggen, dan is dat gewoon glas. En niet een middel om mezelf te beschadigen. Als ik de weg moet oversteken kijk ik goed uit of er geen auto’s of fietsers aankomen. Op het slecht verlichte stuk doe ik mijn fietslampjes aan mijn tas omdat ik niet aangereden wil worden.
Ik ben zo intens gelukkig dat ik op een drukke zaterdagmiddag mijn boodschappen doe. Ik neurie zachtjes op de muziek die me anders zo irriteert en ik raak niet van slag door de overvloed aan prikkels. Als ik bij de kassa sta zitten er alleen boodschappen van mijn lijstje in mijn mandje. En dat terwijl het lijstje thuis op mijn bureau ligt.
Het is zo onverstelbaar fijn dat ik automatisch, zonder een wekker of schema, inspannende activiteiten afwissel met rustige activiteiten. Daarom stop ik nu met schrijven. Dan kan ik nog mooi een kwartiertje piano spelen en daarna op de bank genieten van een brownie.
Ik ben gelukkig want ik ben stabiel. Al drie weken is het eenvoudig om in te spelen op mijn ups en downs. Een record dat ik sinds december 2015 niet meer heb gehaald.
Ik weet dat stabiliteit komt en gaat, net zoals mijn episodes. Maar tot die tijd geniet ik van elke minuut die het mag duren.