Hoewel mijn depressies meestal niet volgens het boekje verlopen, voldoe ik prima aan één van de symptomen van depressie: een afname, respectievelijk toename van de eetlust.
Over het algemeen ga ik voor de tweede variant. Ik blijf eten en het liefst zo vet, zoet, zout en ongezond mogelijk. Als ik niet midden in de nacht een zak chips met een dip van mayonaise leeg eet, dan lepel ik wel mijn chocoladepastapot leeg. En als ik dat niet doe, dan heb ik zeker te weten als avondeten twee broodjes kroket, een grote friet speciaal en acht mozzerellasticks laten bezorgen en weg gewerkt. Uiteraard begeleid door anderhalve liter echte cola.
Gezien het feit dat ik zelfs tijdens stabiele tijden een gevecht voer om op gewicht te blijven, is dat natuurlijk niet het handigste symptoom. En het is een duur symptoom. Als ik naar de supermarkt ga voor een komkommer, kom ik thuis met Tony’s Chocolonely, een diepvriespizza, yoki en straciatellayoghurt. Ow ja, en die cola dus.
Ik ben nu depressief. Een depressie zoals ik die meestal niet heb. Ik lig in bed en staar op de bank voor me uit. Colette, mijn kat, zorgt ervoor dat ik mijn aandacht verleg. Ze eist knuffels en geeft kopjes. En zoals de drukte in mijn hoofd dit keer verdwenen is, is ook mijn eetlust verdwenen.
Als ik eindelijk trek krijg, zo rond twee uur ’s middags, staar ik naar de inhoud van mijn koelkast. Hij zit vol met gezonde dingen: komkommers (ja, dit keer heb ik ze wel gekocht), tomaten, uien, paprika’s, maar ook inmiddels ontzettend stinkende feta en zure melk. Op mijn koelkast staart een halfje bruin me aan. Ik heb liever honger, dan dat ik een salade maak. ’s Avonds heb ik geen puf om te koken en eet ik een half bakje noodles.
Ik besluit het anders aan te pakken. Ik koop verschillende soorten fruit. Ik koop krentenbollen, smeerbare roomboter en kaas. Ik koop de allerlekkerste, relatief gezonde dingen die ik kan vinden en negeer even de prijs. Als ik me op mijn best voel -’s ochtends- maak ik de rode saus voor de pasta. Terwijl ik ’s avonds wacht tot de pasta kookt, snij ik de fruitsalde voor mijn ontbijt.
Het opeten van al dit lekkers vertoonde de eerste dagen nog wel wat mankementen. Het is vandaag inmiddels de vierde dag pasta rood, en ik at voor het eerst mijn bordje leeg.