De steen

De stroom van een rivier hou je niet tegen,
het water vindt er altijd een weg omheen.
Misschien eens gevuld door sneeuw en regen,
neemt de rivier m’n kiezel met zich mee.
Om hem dan glad en rond gesleten,
te laten rusten in de luwte van de zee.
Mijn rivier kabbelt slechts soms. Meestal probeert ze door alles een weg heen te banen. Ik ben die rots waar de stroom een weg doorheen wilt banen. Ik word door de stroom veranderd, zoals die rustige brede rivier het Loire-dal veranderde. Het lijkt zo’n onschuldig stroompje, maar de vallei vertelt andere verhalen. Het is een stroompje dat voorgoed het landschap verandert.
Ik ben misschien wel een rots, overgeleverd aan de grillen van mijn rivier. Maar ik ben geen hopeloze rots. Mijn rivier maakt mij een gladgeslepen rots. Mijn rivier zorgt voor scheuren en daarmee voor leven op mijn rots. Onder water schuilen de vissen zich, boven water groeit mos en maken vogels hun nesten.
De rivier verandert niet alleen mij, de rivier probeert niet alleen mij beetje bij beetje te vernietigen, maar ik verander ook de rivier. Dankzij mij ontstaan er stroomversnellingen en luwtes. Daarmee maak ik de rivier aantrekkelijk voor avontuurlijke kajakkers, in het woeste water gooien visser hun hengels uit. De luwtes worden door een touw afgeschermd en maakt het veilig voor kinderen om te spelen. Allemaal dankzij mijn invloed op de rivier.
Dagelijks beukt de rivier op mij. Maar ik leef en geef leven. Heel langzaam brokkelt mijn rots af. Niet omdat ik afbrokkel of omdat ik niet meer ga bestaan. Maar omdat iemand één van mijn stenen kan oprapen en ergens anders in de rivier zal leggen. Daarmee zal die iemand niet alleen zijn leven veranderen, maar ook mijn leven en het leven van iedereen in mijn rivier.
Steentje voor steentje zal ik afbreken. Elke keer zal dit het begin zijn van een nieuw avontuur. En met iedere steen die door de rivier wordt meegesleurd, zal ik ook weer een stukje rust en wijsheid vinden. Misschien in een kreekje, misschien in de zee.
Ik heb een steen verlegd
in een rivier op aarde.
Nu weet ik dat ik nooit zal zijn vergeten.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *