Schrijfoefening

Iemand loopt op een mooie, windstille dag over een zandweg. Een zandweg is een groot woord, het is eerder een smal zandspoor.
Als hij door de rijen metershoge maisplanten heen zou kunnen kijken. Als hij de mannen bezig zou zien. Sommigen met ontblote borst, sommigen nog met hun motorjacks aan. Met grote messen halen ze de oogst binnen. Met grote ogen loeren ze of argeloze wandelaars wel argeloos zijn.
Het is hard werken om de oogst binnen te halen. Het zweet wordt met rode zakdoeken van hun voorhoofden gewist. Het zou een normale picknick van boeren in oogsttijd kunnen zijn, ware het niet dat de lauwe thee verruild is door lauw bier. Veel lauw bier. De boeren blijven ver uit zicht, ze houden zich aan de ruil van het zwijggeld. Over een maand, dan zullen de boeren hun resterende oogst binnenhalen. Met lauwe thee in plaats van lauw bier.
Even blijft onze argeloze, en blijkbaar zeer naïeve, wandelaar staan om de bermplanten te bewonderen. Er groeit een aan hem onbekend exemplaar. Is het een beginnende berenklauw? Ze is smaller, haar bladeren zijn anders. Op een onzichtbaar teken wordt het oogsten even gestaakt. Onzichtbare ogen loeren. De mannen houden hun messen vast om een argeloze wandelaar die niet meer argeloos is snel neer te kunnen slaan. Een lichaam is makkelijk te verbergen tussen het mais dat voorlopig niet geoogst wordt.
In het veld is het muisstil, op het geluid van een enkele vogel na.
Zijn aandacht wordt verlegd naar andere bermplanten, naar bermbloemen. Tussen het klaver en het gras vind hij de rode klaprozen met hun zwarte stampers, het fijne, witte fluitenkruid, het felle, glanzende geel van boterbloemen. Bij iedere plant blijft hij even staan.
Als hij door de rijen metershoge maisplanten heen zou kunnen kijken zou hij de zenuwachtige, moordlustige blik in de ogen van de mannen kunnen zien. De blik van mannen die geen nieuwsgierige wandelaars kunnen gebruiken. De ogen van mannen die voorzichtig zullen ontspannen als hij langzaam uit het zicht verdwijnt.
Maar voorlopig loopt hij daar gewoon over een zandweg en denkt hij dat hij thuis zal vertellen over het mais dat niet eens ritselde op deze mooie, windstille dag.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *