Dromen

Ik droom -op dagen dat ik kan dromen- van de fiets in mijn schuur. De handen die ik open haalde om het stuurtasje erop te monteren, de zoektocht op internet naar welk formaat wielen hij heeft om mijn fietscomputer te installeren. Ik droom van landschappen die zich aan mij voorbij trekken. Ik droom van spierpijn, van zadelpijn.
Ik droom -op dagen dat ik kan dromen- van de helm die ik met zorg heb uitgezocht. Het samen met de verkoper in de lach schieten bij het ontdekken dat hij ontworpen is om mijn kapsel niet te ruineren. Ik droom hoe mijn haren eruit zien na een dag lang tachtig kilometer te hebben gefietst.
Ik droom -op dagen dat ik kan dromen- van de treinreis waarbij de eerste helft verbazingwekkend de helft kostte van de tweede. Ik droom van landschappen die zich aan mij voorbij trekken. Een reis die ik heb verspreid over twee dagen aangezien mijn reis in het teken staat van rust, genieten en dromen. Ik droom van fietsen, eten en slapen in het drukke Parijs na drie weken provincie en province.
De fiets, de helm, het treinkaartje naar huis. Ze liggen op me te wachten om me zo vaak te laten dromen als ik kan.
Ik sluit mijn ogen en droom er elke dag alvast even van…
Dromen