Zoals alle avonden sinds ik te horen kreeg dat mijn moedervlek een melanoom was overspoelen mijn suïcidale gedachten me. Ik stop er nog een pammetje in. Tot hij werkt dwaal ik doelloos over mijn telefoon. Landje-pik spelen, Japanse puzzels maken, artikelen lezen op LinkedIn en scrollen door Facebook.
Binnen luttele seconden zit ik midden in een Zwarte Pieten discussie. Ik wordt uitgemaakt voor vuile racist. Ik benadruk nogmaals mijn standpunt. Hun standpunt veranderd er niet door. Ik krijg er nog een lading overheen. Triggermoment, realiseer ik me. De telefoon gaat uit. Dankzij Thea Beckman zwerf ik met Hasse Simonsdochter en Jan van Schaffelaar (de bastaard van Norg) verder over de Veluwe. Nou ja, tot het moment dat Jan dood gaat. Teleurgesteld sla ik het boek dicht. Het licht gaat uit. Ik fantaseer mijn suïcidale plannen, kruip dichter tegen mijn kruiken aan en na een aantal denkbeeldige, nare fantasieën val ik in slaap.
Zaterdag is zo zwaar als alle zaterdagen sinds ik te horen kreeg dat mijn moedervlek een melanoom was. Pas tijdens de afwas denk ik terug aan de Pietendiscussie. Ik voel -net zoals gisteren- niets bij deze complete afwijzing van mijn moeite om aardig te zijn. Afwijzingen zijn mijn grootste triggers om mijn gedachten in daden om te zetten. Zeker als ik al suïcidaal ben. Ik realiseer me dat ik het veel minder dan een jaar geleden belangrijk vind om aardig te zijn. Ik word liever gerespecteerd en erop afgerekend omdat ik eerlijk en oprecht ben, dan dat ik tegen iedereen onder elke voorwaarde aardig ben. Geen mens kan zeggen dat ik niet eerlijk en oprecht ben, want wat dat precies is bepaal ikzelf. Bovendien kun je heel eerlijk en oprecht zijn, zonder aardig of vriendelijk te worden gevonden.
’s Avonds neem ik een pammetje bij mijn avondmedicatie, vul ik mijn kruiken met heet water, laat ik mijn telefoon in de woonkamer en kruip ik met mijn boek in bed. Jan blijkt gelukkig de grote veldslag overleeft te hebben en heeft Hasse weer terug gevonden. Als ik mijn licht uit doe, realiseer ik me pas wat voor grote, psychologische stap ik heb genomen.