Het is weer de tijd van het jaar. Arme ouders die vertellen dat ze hun kinderbijslag kwijt zijn geweest aan Sinterklaasgeschenken en nu graag dingen voor onder de kerstboom willen ontvangen of wat extra geld om uitgebreid te kunnen koken. Kranten berichten over eenzame ouderen die net weduwe of weduwnaar zijn geworden en deze kerst alleen zijn. Ja, de kinderen komen wel, maar dat is amper een uurtje. Er worden kerstdiners georganiseerd voor mensen die dakloos zijn. Netflix doet vrolijk mee door kerstfilms opdringerig aan te bevelen. Het lijkt wel alsof het verplicht is om deze feestdagen te vieren.
Ik ben wees, kinderloos en vrijgezel. Ik hèb niet eens een partner die voor mij kadootjes inpakt en onder de schoorsteen of kerstboom legt. Ik ben niet drie weken bezig met het spannende ritueel om mijn kinderen wijs te maken dat Piet door de schoorsteen past. Bij gebrek aan ouders hoef ik ook niet te onderhandelen wanneer we naar mijn ouders of naar mijn schoonouders gaan.
Ik ben het hele jaar door vaak alleen en dat vind ik meestal eigenlijk wel prima. Ik hou ervan om alleen te zijn. Ik werk vier dagen per week, op vrijdag krijg ik pianoles en geef ik bijles en in het weekend ga ik vaak nog even de stad in. Sociale contacten kunnen mij soms veel energie kosten. Ik ben niet goed in ze te onderhouden. Misschien komt dat ook wel omdat ik gewoon graag even alleen ben. Om elf uur uit bed komen zonder krijsende kinderen en niet mompelen ‘wil jij ook koffie’ als je half slapend twee eetlepels in plaats van twee theelepels koffie in de filter gooit. Laat mij maar in de loop van zo’n slaperige ochtend de zooi van gisterenavond opruimen en als je geen zin hebt om te koken een tosti bakken. Heerlijk.
Alleen nu het een feestdagenmaand is waarin verwacht wordt dat je gezellig met familie en vrienden de dagen door brengt, is het lastig om de mindset vast te houden. Het kantoor is twee weken dicht. Ik heb ook een hele lijst met dingen die ik wel kan gaan doen. Ik ga naar het concert met een vriend en meestal wordt oudejaarsavond ook wel ergens gezellig gevierd. Tweede Kerstdag zit ik meestal bij mijn zus. Bovendien is het Zelfregiecentrum (een gezellige ontmoetingsplaats, red.) gewoon open. Misschien ga ik nog een paar dagen naar Terschelling om te starten met mijn tweede boek, òf ik ben druk bezig met de logistiek van het verkopen van mijn eerste. Toch zal ik overwegend alleen zijn deze weken. Hoewel mijn hoofd de enige is die bepaalt of ik eenzaam ben, zal ik me waarschijnlijk ook eenzaam gaan voelen.
Wat zal ik blij zijn als op 6 januari het kantoorweer open is. Dan kan ik mooi weer lekker alleen zijn dagen zonder me eenzaam te voelen.
Hè, lezer!
Supertof dat je dit verhaal en mijn website hebt gevonden. Ik hoop dat je het leuk en leerzaam vond om te lezen. Zou je iets voor mij willen doen? In de statistieken zie ik dat je er haast iedere dag mensen op de link klikken waar jij waarschijnlijk op geklikt hebt. Ik kan helaas niet zien waar deze link staat. En met meer dan 100 kliks ben ik inmiddels heel erg nieuwsgierig waar dit staat. Zou je in de reacties, of via een privé bericht me willen laten weten hoe je dit verhaal hebt gevonden?
Alvast bedankt! Groetjes, Lonneke