Lieve papa,
Ik doe het even vandaag, want morgen heb ik geen tijd. Ik wilde je toch even laten weten dat ik veel aan je denk. Ik mis je en zou je nog zoveel willen vertellen. Maar morgen heb ik daar dus geen tijd voor, vandaar dat ik het je vandaag vertel.
Morgenochtend heb ik eerst, op het onchristelijke tijdstip van 8.30 uur een overleg. Ja, ik weet dat je me op mijn verjaardag dan altijd wakker belde en begon met te zeggen ‘Het is nu half negen, dus ik weet zeker dat het nu veilig is om je te bellen zonder je wakker te bellen.’ Je belde me inderdaad nooit wakker, omdat ik op mijn verjaardag altijd om kwart over acht de wekker zette omdat ik wist dat je me zou bellen. Enfin, ik heb morgenochtend vroeg dus een digitaal overleg. Het gaat over een voorlichting die ik binnenkort ga geven. Ik kon altijd al goed spreken voor publiek, maar inmiddels mag ik mezelf wel een professional noemen op dit gebied.
Ik twijfel alleen of ik ga vertellen dat ik tegenwoordig ook vlogger ben. Want, ja papa, dat ben ik. Dat boek dat ik een paar maanden terug heb gepubliceerd en aan jou en mama heb opgedragen, dat ben ik nu aan het inspreken als vlogs. Als voorlichtingsmateriaal, maar ook om een andere doelgroep te bereiken met mijn destigmatiserende boodschap van hoop.
Na dat overleg moet ik als de wiedeweerga naar kantoor zodat ik daar de masterclass kan volgen. Dat is één van de vele vormen van bijscholing die regelmatig volg. Morgen gaat het over het herstelproces. Dat wil ik graag op kantoor doen omdat ik dan tussen de masterclass en het volgende overleg ook nog wat kantoortaken kan doen. Ik studeer tegenwoordig officemanagement, papa, en mijn vrijwilligerswerk is daardoor een soort stage geworden. Ik ben er best wel goed in, maar bovenal vind ik het heel erg leuk.
Maar goed, als de collega die de masterclasses geeft ook op kantoor is gaan we brainstormen over de Summerschool. Dat is ook bijscholing ervaringsdeskundigheid, alleen dan een week lang dagelijkse workshops. Ik kan het goed vinden met die collega, ze heeft me vaak geholpen èn zij is één van mijn opleiders geweest. We hadden het vroeger misschien niet verwacht, maar wat we daar doen bij Lumen is wel echt een vak.
Vervolgens moet ik me opmaken en weer door naar de volgende afspraak. Linsey heeft me geleerd hoe ik make-up op kan doen. Ik heb een fotoshoot voor de PlusMinus. Dat is de patiëntenvereniging voor mensen met een bipolaire stoornis. Ik kom met foto en mijn boek in het volgende nummer te staan. Cool hè! Daarna moet ik langs de apotheek en tussendoor een interview met het AD goedkeuren. Ik ben geïnterviewd als ‘Big Spender’ om het taboe over het gat in de hand bij een hypomanie te doorbreken. Ze vond mijn verhaal zo belangrijk om te vertellen, dat ik de eerste in een reeks van buitengewoon verschillende soorten big spenders wordt. Ik moest wel een beetje mijn eigen schaamte opzij zetten hiervoor, hoor, maar ik ben inmiddels al zo Googlebaar dat het prima is om te vertellen.
Weet je pap, ik zal morgen vast ook nog wel even aan je denken. Vlakbij mijn apotheek staat de Coeliekerk, dat is die witte kerk op de Haarlemmerstraat waar ik mijn weesgegroetjes aan jullie bid. De dagkapel is meestal open en je kunt het geld voor de kaarsjes tegenwoordig pinnen. Grappig hè. Ik zal ‘Happy Birthday’ zingen in plaats van een weesgegroetje, ‘Lang zal hij leven’ vind ik toch niet helemaal van toepassing in dit geval.
Maar mocht ik dat morgen in alle hektiek toch vergeten, wens ik het je vandaag maar alvast: fijne verjaardag, papa. Ik hou van je en mis je.