Luister hier het blog… of lees hieronder
Toen ik klein was, dacht ik dat als je volwassen was je eindelijk alles goed zou doen. Dat je dan een serieus en evenwichtig mens zou zijn die altijd gelijk zou hebben, met een afgeronde studie, een beroep, een woning met hypotheek, wat kinderen en een man.
Want dat zijn volwassen, dacht ik toen
Ik wilde altijd graag volwassen zijn. Dan zou ik namelijk alles eindelijk wèl altijd goed doen. In de ogen van volwassenen. Ik zou nooit meer te hard praten, te hard lachen, grinniken als een schaap, fouten maken, onvoldoendes halen en alleen maar goede, wijze beslissingen maken. Want dan telde ik mee in de ogen van volwassenen.
Nu ben inmiddels alweer enige tijd volwassen. Wat valt dat toch een partijtje tegen. Ik weet heel vaak niet wat ik moet doen. Hoe ik moet ademen. Hoe ik moet leven. Ik maak fouten en foutjes in mijn belastingaangifte. En in mijn werk. Als ik praat met kinderen. Of andere volwassenen. Ik maak fouten bij de vleet. Ik huur een huis waar ik alleen in woon. Ik koop spullen die ik misschien toch niet helemaal nodig heb en poeier mensen met een collectebus af. Of andere vervelende mensen.
Hoewel tegenvallen… misschien valt het wel mee…
Want ik heb inmiddels wel ontdekt: alle volwassen doen maar een dotje en iedereen die dat niet doet die liegt.
En ik, volwassen als ik ben, doe vrolijk met ze mee. Ik lach om mijn fouten, en los ze serieus weer op. Ik word dronken, boos en verdrietig en als ik de dag erna met hoofdpijn opsta meld ik me misschien wel ziek. Als niemand kijkt gooi ik kwaad met een boek, scheld een stevig potje, stamp met mijn voeten op de grond en doe dingen niet waar ik geen zin in heb maar die toch moeten worden gedaan…
Als ik even los kan laten dat ik volwassen ben, schuil ik met mijn verdriet bij iemand. Of bij chocolade, spekkies en Netflix. Ik haal taart uit de vriezer, laat Gorilla’s slagroom en Karels Biofriet patat bezorgen. Ik bedek me met een dekentje en omarm mij kruik. En ik huil in lange, heftige, onredelijke uithalen tot ik hoofdpijn krijg en met paracetemol vroeg in slaap val.
Want dat hoort ook bij volwassenen zijn. Dat heb ik inmiddels geleerd.
