Volgens mij heb ik inmiddels mijn kast-in-wording vier keer gedeeltelijk uit elkaar gehaald. Eén lade mist nog en de lade die er nu in zit. Tja, wat zal ik ervan zeggen. Nou, die moet nog een keer uit elkaar, want hij zit er wel in, maar ik krijg hem niet meer open. Er lijkt een soort van kinderslot op te zitten. En opengaan is toch best wel een belangrijke eigenschap van een lade in een kast.
Ik ben druk bezig met het herinrichten van mijn huiskamer
en daar zijn twee mooie dressoirs het sluitstuk van. Ze maken de open kast onder mijn televisie overbodig, en in de hele verhuizing ben ik ook overgestapt op een eenpersoonsbed. Lekker makkelijk voor het verschonen, en het levert veel extra ruimte op.
In mijn slaapkamer ligt een stapel spullen voor de weggeefhoek
want die passen niet meer in mijn nieuwe studeerkamer. Het oude bed, het oude matras, een oude bank en een totaal versleten tafel staan daar namelijk opgeslagen tot de gemeente komt voor het grof vuil. De inhoud van de laatste kasten zwerven door mijn woonkamer. Zelfs voor mijn eigen begrippen is het lichtelijk een teringzooi. Nog twee weken wachten.
En nu ben ik dus bezig om een IKEA-kast in elkaar te zetten. Volgens de handleiding moet je hem met zijn tweeën bouwen, maar dat kan ik ook niet zo goed. Wie zou ik kunnen vragen? Het draait meer om: wie ik zou durven vragen?
Ik heb mijn zwager een appje gestuurd met een vage uitnodiging
maar daar heb ik niets meer van gehoord. Ik zou ook de mensen uit mijn verjaardagsappgroep kunnen vragen. Toch doe ik het niet. Er zijn gewoon weinig dingen die ik zo moeilijk vind als hulp vragen.Op mijn werk hebben ze dat nu al door.
Op mijn werk hebben ze dat nu al door
Toen ik gevraagd werd om een project uit te voeren, werd mij door vier personen op het hart gedrukt om zoveel mogelijk uit te besteden. Om zoveel mogelijk mensen om hulp te vragen en zo min mogelijk zelf te doen. Misschien is dat wel het moeilijkste onderdeel van dat hele project.
Waar het aan ligt, kan ik moeilijk onder woorden brengen
Het zal vast aan vroeger liggen, want dat doet het vrijwel altijd. Ik kan er niet goed tegen om in de steek gelaten te worden. En een ‘nee’ horen heeft mijn hoofd heel vaak vertaald als ‘in de steek laten’. Dat ik ondertussen altijd de grote meid moest zijn en dus de kleintjes moest steunen in plaats van zelf hulp mogen vragen, zal vast ook niet meegeholpen hebben.
Ondertussen staat er nog steeds slechts één kast
Hoewel die inmiddels volledig ingericht is -wat buitengewoon helend is voor de teringzooi- staan er ook nog steeds twee dozen onuitgepakt in mijn hal: de onderdelen van de tweede kast. Mijn zwager stuurt een appje. Hij heeft mijn vage uitnodiging toch begrepen, hij had alleen niet gereageerd, en komt strakjes langs.
Vandaag ga ik oefenen met hulp accepteren.
