Meestal zoek ik ze zelf op. Bijzondere ontmoetingen. Ik ben Levend Boek bij de Mensenbieb, open in mijn blogs en durf kwetsbaar doch professioneel te spreken voor grote gezelschappen. Openheid leidt vrijwel altijd tot openheid.
Veel mensen zeggen tegen mij dat ik zo’n heftig levensverhaal heb
Dat klopt, maar dat is niet uniek. Ik weet, dankzij dit principe, dat heel erg veel mensen een heftig levensverhaal hebben. Het feit dat ik er open over ben, maakt het uniek. Een verdrietige conclusie, maar ik vrees zo waar.
Wat ook anders is, is dat ik bewust de openheid opzoek
Afgelopen donderdag nog was het thema van een bijeenkomst nog openheid. Na korte introductie over wie ik was en ben, een stukje voorlezen over hoe ingewikkeld het antwoord op de vraag ‘hoe gaat het met je?’ soms kan zijn en wat openheid allemaal kan opleveren, pakten we kaartjes met vragen. Om de beurt gaven we antwoord en gingen we met elkaar in discussie over deze antwoorden.
Het was mooi en intensief. Gedurende dat uur werd de openheid door openheid ook in een wat geforceerde omgeving waar. Het was een bijzondere ontmoeting met deze studenten.
Maar dat zijn de bewuste momenten. De momenten die ik opzoek. Momenten waarvan van mij verwacht wordt dat ik open ben en waar ik op inga omdat ik dat prettig en belangrijk vind. Anders zou ik het immers niet opzoeken.
Soms komen bijzondere ontmoetingen ook zomaar voorbij
Vaak begint het als we praten over het werk dat ik doe. Dan vertel ik niet alleen over mijn heerlijke baan bij Cordaid, maar vertel ik ook over mijn passie voor mijn eigen bedrijf. Dan volgt de vraag wat ik doe. Vervolgens wat de onderwerpen zijn waarover ik spreek. Zodra twee vragen later het woord GGz valt, dan blijkt de openheid gecreëerd om mij eraan te herinneren dat mijn heftige levensverhaal, helaas niet uniek is. Mijn openheid helaas wel.
Ik heb openheid nodig om te kunnen functioneren
Het leven is voor een stuk eenvoudiger als ik een eerlijk antwoord kan geven op de vraag “Hoe gaat het met je”, in plaats van een sociaal wenselijk antwoord bedenken en vertellen.
Natuurlijk is het niet zwartwit en zal ik op dezelfde vraag een ander antwoord geven aan mijn psychiater dan aan een collega. Een collega zal weer een ander antwoord krijgen dan iemand met wie ik een mooi gesprek krijg in de trein. Maar ik zou graag tegen iedereen eerlijk willen zijn.
Het ronduit liegen op de vraag, het sociaal wenselijke antwoord geven, kost mij veel energie en gaat in tegen wie ik ben en wil zijn
Daarnaast blijkt uit allerlei onderzoek dat gedeelde smart, halve smart is. Open zijn is voor mij een noodzaak, maar is -mits gebalanceerd- voor iedereen voor iedereen heilzaam. Hoe kun je gedeelde smart hebben, steun ontvangen of geven, als je niet open bent? Hoe weet je hoe heftig andermans levensverhaal is, als je dat vaak moet verbergen? Hoe weet je hoeveel heftige levensverhalen er zijn, als je er nooit over praat?
Ik voel me vereerd dat mensen tegen mij hun kwetsbaarste zijn laten zien
De bijzondere ontmoetingen die ik krijg in de trein of op mijn werk. Stiekem hoop ik dat iedere keer dat ik open ben, ik een vlammetje kan laten branden en de ander op een ander moment en in zijn eigen tijd, ook open kan laten zijn.
