Over de balans tussen altijd aan staan en rust nemen
Om gelukkig te kunnen zijn, moet ik nieuwe dingen leren. De momenten dat ik het meest aan het genieten ben, is als ik een ingewikkeld vraagstuk op moet lossen of als ik iets aan het leren ben.
Ik zit ook graag onderuit gezakt op de bank om door LinkedIn te scrollen, of computerspelletjes te spelen. Ik kan hele weekenden spenderen aan Netflix series bingewatchen.
Het helpt me mijn gedachten tot rust te brengen. Mijn hoofd gaat dan van continue aanstaan, analyseren en schakelen -wat ik tijdens mijn werk doe- naar het rustige tempo dat ik nodig heb om goed te slapen en bipolaire episodes te voorkomen. Het helpt me om psychisch stabiel te zijn.
Gelukkig zijn is niet hetzelfde als psychisch stabiel zijn. Je hebt beiden af en toe nodig om te kunnen leven. Om de keuze voor het leven te maken die ik op 18 juli 2019 heb gemaakt.
De invloed van de focus van de GGZ op psychische stabiliteit
In de periode dat ik het meest botste met de GGZ, was de periode waarin mijn behandelaren zich primair focusten op mijn stabiliteit. Ze vergaten volledig wat voor mij een randvoorwaarde is om überhaupt te leven.
Het advies om eerst twee jaar stabiel te zijn en tot die tijd naar dagbesteding te gaan, sneed door mijn ziel. Achteraf en objectief gezien is het een kleine inschattingsfout geweest om dat te zeggen. Voor mij was dit heel groot. Het voelde als een doodsvonnis.
Ik ben sinds mijn 17e niet zolang stabiel geweest en dat ben ik nog steeds niet. Mijn laatste depressie was van afgelopen mei/juni. Mijn laatste crisis van mijn persoonlijkheidsstoornis was van half augustus.
Het vooruitzicht om de rest van mijn leven me niet meer te mogen storten in nieuwe, moeilijke dingen leren, voelde als een doodvonnis. Het zal vast niet zo groot bedoeld zijn en het niet kunnen bevatten wat een hoogbegaafd brein nodig heeft, maar het heeft mij geschaad.
Herstel dankzij het leren
Het moment dat iemand vroeg of ik als vrijwilliger ‘wat dingen met Excel’ wilde doen, was voor mij de eerste stap richting in het herstel. Een herstel dat mij heeft gebracht naar het moment waar ik nu ben. Het was ook de eerste keer dat tegen mijn behandelaren inging.
Want het maakt niet uit of ik bezig ben de werking van een koffiemachine of een video-audio systeem voor hybride bijeenkomsten te begrijpen, een nieuw softwareprogramma of Excel te doorgronden, me te verdiepen in de theorie achter de herstelbeweging, nieuwe werkvormen of evaluatietechnieken te leren beheersen, of om mijn Frans of Swahili te verbeteren: ik geniet ervan.
Mijn werk, zowel mijn loondienstbaan als mijn eigen bedrijf, heeft in zich dat de stress mij instabieler maakt. Maar dat betekent niet dat mensen zoals ik, mensen met een psychische aandoening en een honger naar kennis, geremd zouden moeten worden in dat laatste.
De balans van leven met EPA en hoogbegaafdheid: leven tussen stress en rust
Alles in mijn leven draait om de balans te vinden. De balans tussen te weinig slaap, en teveel. Tussen hulpvaardig zijn en rekening houden met anderen, maar me niet ziekelijk afhankelijk opstellen.
Tussen mijn hoofd tot rust brengen, en voldoende vaak aan laten staan.
Wil jij mijn hoofd meemaken als het ‘aan’ staat? Ik kom graag langs om een gastles, gastcollege of lezing te geven. Mijn kennis van de theorie gecombineerd met een persoonlijk verhaal, zorgt ervoor dat je publiek de essentie van je boodschap nooit meer vergeet! Stuur me een email voor meer informatie!
