Over sociaal zijn met een ontwijkende persoonlijkheidsstoornis
Ik heb een haat/liefde verhouding met sociale contacten. Mensen die me kennen weten dat ik één van de sociaalste en vriendelijkste mensen van Nederland ben. Een reputatie waar ik hard aan werk, hoewel het me uiteraard niet altijd lukt. Ik blijf een mens.
Mensen die me ècht goed kennen, weten dat ik heel veel moeite heb met het onderhouden van sociale contacten.
Gastvrouw zijn
De afgelopen dagen mocht ik de rol van hartelijke gastvrouw op mij nemen. Een warme ontvangst organiseren, samen lunchen en dineren, rondleidingen op kantoor geven, halal restaurants zoeken (en vinden), een stadswandeling geven en naar een museum gaan.
Ik heb van iedere minuut echt ontzettend genoten. Ik ben zeer gelukkig geweest en kan me werkelijk geen voorstelling maken hoe het is om een depressie te hebben. Geen idee. Zoals de meeste mensen, heb ik mensen om me heen nodig. En het samenzijn was echt heel, heel erg fijn.
Wel was ik iedere avond volledig overprikkeld en vandaag echt toe aan een me-dag. Ik was inmiddels zelfs in het Engels aan het denken, en Engels aan het spreken met Nederlandstaligen.
Invulling van een me-dag
Vandaag was ik toe aan even helemaal niets anders dan voor de zoveelste keer naar The Crown kijken, snacks te eten als lunch en diner, een beetje op te ruimen en de meest noodzakelijke was te doen. Alle andere sociale contacten heb ik uitgesteld. Gewoon, alleen, ik.
Want sociale contacten zijn ook ontzettend ingewikkeld. Op werkdagen, en gastvrouw dagen, gaat dit allemaal vanzelf, en op de lege dagen heb ik ook behoefte aan mezelf. De sociale contacten maken dat ik me gelukkig voel, maar maken me onzeker over of ik wel vriendelijk genoeg ben. Hartelijk genoeg ben. Lege dagen zijn om daarvan bij te komen, hoewel ik daar sterk in kan doorslaan.
Ik weet dat ik mijn duurzame sociale contacten moet onderhouden. Ondertussen verlang ik ernaar om even met helemaal niemand contact te hebben.
Opstarten van sociale contacten
Appjes om te sturen hoe een huwelijksreis was, hoe het nieuwe huis bevalt, of gewoon om te vragen hoe het weer in Zuid-Afrika is. Nadenken over een lunch in Breda. Plannen om te maken hoe ik de week dat het kantoor dicht gaat, ga overleven.
Ze zijn de afgelopen week allemaal in de koelkast blijven liggen. De koelkast waarin ik ze had gezet tijdens mijn laatste depressie en waarvan het me nog niet is gelukt ze uit te halen.
Morgen ga ik weer een dagje naar kantoor. Woensdag zal ik weer eens tijd inplannen om eens te gaan kijken wat er allemaal ligt aan contacten. Voor nu heb ik weer een blog geschreven en zo contact gelegd met mijn lezer.
