Over ik mijn imposter syndrome, het oplichterssyndroom, probeer aan te pakken
Mijn manier om om te gaan met het imposter syndrome? Geen fouten maken.
Daar ben ik redelijk goed in, maar soms sluipt er toch eentje door mijn zorgvuldig opgebouwde schild heen. Hoewel, een fout? Ik vind het een fout. Eentje waardoor ik zelfs bijna mijn ontslag had ingediend. De mensen om mij heen vinden het nog niet eens een misstap. Maar dat telt natuurlijk niet. Niet in mijn hoofd.
Nu heb ik op mijn vrije dag wat informatie opgezocht over het oplichters syndroom. Naast dat ik een heleboel benoemde kenmerken herken en mezelf er wel mee durf te ‘diagnosticeren’ -het is geen diagnose, maar toch-, staan er online ook een aantal tips om ermee om te gaan.
Oplossingen voor het imposter syndroom
Denk aan stilstaan bij je successen, erover praten, steun zoeken, gedachten herkennen en uitdagen, op jezelf reflecteren, mild zijn voor jezelf, realistische verwachtingen stellen door te streven naar groei en niet naar perfectie.
Ik ben al een eind in het erover praten, steun zoeken en de gedachten herkennen, maar op de andere gebieden kan ik nog wel wat vooruitgang boeken.
Eén van de manieren om deze tips op te volgen is volgens Wikipedia om erover te schrijven. En laat ik nou net vinden dat ik best aardig kan schrijven, maar nog belangrijker, dat ik het heel leuk vind om te schrijven. Dus bij deze een poging om mild te zijn voor mezelf en mijn ‘eigen objectieve prestaties (…) met de realiteit te verbinden’. (Dit is een citaat van Wikipedia). Dus let’s go!
[twintig minuten, en geen enkele opgeschreven tekst, later]
De schrijfoefening
Alles wat ik tot nu toe heb bedacht als mogelijke objectieve prestatie heb ik al halverwege het me bedenken al afgedaan als opschepperij, stoerdoenderij en het toppunt van arrogant gedrag.
Ik weet heus wel waar ik goed in ben. Ik kan leuk schrijven, boeiend presenteren en goed dingen organiseren. Ik ben goed in analyseren, nuanceren en met zwarte humor een ad rem antwoord geven. Ik ben dusdanig lief en betrokken dat ik juist daardoor regelmatig in de problemen kom. Ik zorg voor verbinding en kan daarin mezelf vergeten. Ik weet hoe ik een feestje moet organiseren, lekkere hapjes kan regelen en een warm welkom.
Maar om nou daarmee mijn fouten goed te praten? Ik heb ook echt mijn slechte eigenschappen. Ik ben beroerd in het onderhouden van duurzame sociale relaties. Ik heb veel moeite met het doen van mijn huishouden. Ik spendeer veel te veel tijd met het doen van spelletjes en televisie kijken, in plaats van nuttige dingen zoals mijn tuin onderhouden, het huishouden doen en nieuwe dingen leren om beter te worden in de dingen die ik doe.
Volgens mij werkt deze schrijfoefening niet voor mij. Dus houd ik het maar weer zoveel mogelijk bij mijn primaire strategie: gewoon geen fouten maken.
https://nl.wikipedia.org/wiki/Oplichterssyndroom
https://www.mentaloo.nl/blog/wat-is-impostersyndroom
https://degroeipsycholoog.nl/imposter-syndroom/
