Douchen

Mijn badkamer staat vol stoom. De hete kraan is sneller heet dan ik van mijn andere woningen gewend ben. Voorzichtig meng ik net voldoende koud water toe tot het net aanvaardbaar heet is om onder de douche te stappen. Ik zet de kookwekker op een kwartier en stap eerst met mijn voeten onder het stromende water. Dan de rest van mijn lichaam. Met gesloten ogen hef ik mijn gezicht omhoog en laat de straal mijn gezicht geselen tot mijn depressieve vermoeidheid uit mijn ogen verdwijnt. Tot de verkleumdheid uit mijn spieren verdwijnt.
Dan zak ik op de grond en begin ik onbedaarlijk hard te huilen. Uiteraard geluidloos, altijd geluidloos. Maar ditmaal met tranen. En met elke onbedaarlijke ademtuig verdwijnt de spanning in mijn lichaam. Met elke door het douchewater verborgen traan wordt mijn hoofd helderder en ben ik weer in staat om te piekeren over de dag.
Net nog zat ik op de bank te verzinnen hoe ik slecht ik voor mezelf zorg, hoe slecht ik voor de maatschappij zorg, hoe slecht ik ben. En dat terwijl ik duizend trucjes ken om wel goed voor mezelf te zorgen, om wel van nut te zijn voor de maatschappij, om wel een goed mens te zijn. Ik was aan het bedenken wat me allemaal niet lukte. Het lukte me niet om te koken, om te eten, om de plantjes water te geven, om de was op te hangen, om water te drinken, om de laptop op te laden, om een kleurplaat te kleuren, om televisie te kijken, om mijn dagboek te schrijven, om mijn pyama aan te trekken, om mijn gordijnen dicht te doen, om de kachel aan te zetten
Het ritme van het neerkomende water maakt dat het piekeren denken wordt. En dat het denken steeds verder uitdooft. Mijn wekker gaat af. Ik maak de stralen net een fractie minder heet.
Ik was mijn haren met geurende rituals shampoo, ik was mijn lichaam met schuimende kneip. Dan sta ik op, ik draai de kraan uit, ik doe een handdoek over mijn haren, ik droog mijn haren, trek mijn pyama aan. Terwijl ik wacht tot het water voor mijn kruiken gekookt heeft, lees ik wat. En als mijn bed lekker warm is, kruip ik voldaan onder de dekens en val ik rustig in slaap.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *