Ik leef op lijstjes. Overal in huis hangen lijstjes. Boodschappenlijstjes. Lijstjes met dineersuggesties, to-do-lijstjes, have-donelijstjes, dagplanningen, weekplanningen, G-schema’s, anti-zelfdestructieschema’s, stemmingsdagboeken, gewone dagboeken, een crisisplan voor groen-geel-oranje-rood stemmingen. Afleidinglijstjes. You-tubelijstjes. Schrijfideeënlijstjes. Tandenpoetslijstjes. Peperdewbeloningslijstjes.
Mijn lijstjes zijn belangrijk voor me, maar dreigen soms mijn leven over te nemen in plaats van gemakkelijker te maken.
Het belangrijkste zijn afleidingslijstjes. Lijstjes om de tijd door te komen tussen het slikken van oxazepam en het werken van oxazepam. Lijstjes om de tijd door te komen van zeven uur ’s avonds tot tien uur ’s avonds als ik naar bed mag. Lijstjes om een bus in de spits mee te overleven. Lijstjes om mijn zwaarste dagen leefbaar te houden. Lijstjes met redenen om morgen op te staan.
Ze hangen op de lijst van waar ooit glas-in-lood-schuifdeuren hingen. Ze hangen op deuren. Ze liggen naast me op de bank, ze zitten in mijn telefoon, ze worden op ramen en spiegels geschreven. En ieder mooi notieblok dat ik ooit kocht raakt ermee gevuld.
Mensen die mijn huis betreden zien ze hangen. Zien hoe belangrijk ze zijn. En maken er soms opmerkingen over. Dus al die lijstjes zijn misschien wel raar. Misschien wel overbodig.
En nu liggen ze in mijn prullenbak. Tijd om net als ieder mens gewoon op gevoel te leven.
Mijn depressieve ik vond dat echt een prima plan. Net zo lang in bed blijven liggen als ik wil. Net zo vaak niet eten wanneer ik wil. Net zo vaak geen tandenpoetsen eten zoals ik wil. Net zo vaak niet douchen zoals ik wil. Net zo weinig opruimen als ik wil. Net zoveel zwelgen in de depressie als ik wi. Net zo weinig afleiding zoeken als ik wil. Net zo weinig leuke dingen doen als ik verdien. Net zo weinig mensen zien zoals ik wil.
En dat kan ik blijkbaar heel erg goed. Leven op gevoel. Tenminste, mijn depressieve ik is er erg goed in. Dus verschijnen er langzaam aan weer lijstjes in mijn leven.
Ik ben niet als ieder ander mens. Ik ben mij. Ik ben Lonneke. En ik leef. Maar wel met lijstjes.
Wauw