Voldaan strijk ik met mijn handen over het gladde, groene, nog warme katoen. Het is geen volmaakt vierkant, maar wel een prachtig recht, rechthoekig pakket geworden.
Ik heb nooit een hekel gehad aan strijken. Wel aan het feit dat als je halverwege een wasmand was, de volgende wasmand al erboven leeg gekieperd werd. Gelukkig is dat nu voorbij. De was voor de volgende wasmand moet niet alleen nog afgehaald, maar ook nog opgehangen worden. Sterker nog, die was moet eerst nog in de wasmachine.
Niet veel eerder zocht ik mijn was uit tussen wat gestreken moet worden en wat gevouwen moet worden. Het is een wekelijks ritueel. Ik strijk namelijk eens per week. Niet vaker. En dan heb ik één wasmand.
Ik dans er zachtjes bij, de buren zullen dat wel weten want ik heb mijn hakjes aan.
Zorgvuldig strijk ik eerst met mijn hand de vouwen die ontstaan door een het verblijf van een week in mijn wasmand weg. Eerst gewassen was, ligt logischerwijs onderop. Het zijn vasthoudende vouwen en ik moet wat trekken aan de stof om ze glad te krijgen. Mijn stoomstrijkijzer dat ik van mijn oma kreeg toen ik op kamers ging, doet nog steeds goede dienst, maar ik heb vandaag al zoveel gestreken dat het water moet worden bijgevuld. Met mijn gieter doe ik voldoende erin om verder te gaan.
Eerst strijk ik het onmogelijk grote stuk stof enkel. Dan vouw ik het dubbel, waarbij de eerste twee pogingen mislukken omdat ik het scheef vouw. Iedere keer als ik de stof opnieuw vouw, strijk ik het steeds kleiner worden pakket opnieuw. Om de randen scherp te krijg doe ik de vouwen met extra stoom. De laatste keer dubbel vouwen moet een schatting, om een mooi pakket te krijgen moet die namelijk in drieeën. Dat gaat bij de eerste poging al zo perfect als ik het wil hebben. En daarom komt in de stapel van mijn gestreken was, mijn beddenlaken te liggen.
Voldaan strijk ik met mijn handen over mijn nog warme, groene laken. Klaar voor vandaag. Klaar voor deze week.
Mijn moeder zou zich niet omdraaien in haar graf als ze het hoorde -dat was niet haar stijl en het zou meer dan 11 jaar na dato ook redelijk dubieus zijn- maar ze zou wel helemaal in een deuk liggen -wat niet minder dubieus is trouwens- als ze hoorde dat ik mijn beddegoed strijk.