Reunisten

We staren naar de drie bolletjes ijs op mijn bord. De ober, ik en de meest dichtbije tafelgenoten. Toen bleek dat er alcohol in de tiramisu zat, is er voor mij een apart bord met ijs neer gezet. ‘Die roze is aardbei met peper’, zegt de dame. ‘En die bruine is caramel zeezout en de andere net iets ander bruine. Of ja, nou lichter bruine. Of, ik weet niet goed hoe ik het moet zeggen.’

‘De één is beige en de ander taupé.’ De opmerking van mijn overbuurman schalde gevat over de tafel. Het is niet de eerste keer dat ik hem gevatte opmerkingen hoor maken.
Wat zijn we oud geworden. En vooral erg volwassen. Samen maakten we ons avonden lang druk om vijf procent hoger te kunnen varen. We gaven commentaar op lesmethoden om te leren lagerwallen. Over hoe we voor 1,20 euro per persoon een goede maaltijd neer konden zetten. Tegenwoordig laten we Hello Fresh of Picnic komen. De schuimfeesten zijn vervangen voor dineetjes in nette, keurige restaurants. Waar ze aarbeienijs met peper verkopen. Men komt nog steeds op de fiets, maar dit keer met licht en versnellingen. Wel nog steeds met twee fikse Leidse sloten, nu met een politiekeurmerk in plaats van het huismerk van de Action.
We wisselen nog steeds roddels uit, maar ze hebben het diner nodig om zich te kunnen verspreiden. Heeft hij nu eindelijk een vriendin en heeft zij inmiddels al een baan? Een vast contract zelfs? Dit deden we op afstudeerfeestjes. Dit deden we op promotieborrels. Dit doen we nu op nieuwjaarsetentjes. De roddels gaan langzamer, maar we zijn het nog niet verleerd. En de roddels gaan ergens anders over, over nieuwbakken ouders met nieuwbakken kinderen. Over kraamvisite en een oudejaarsnacht die al om drie uur was afgelopen.
We staren naar de drie borreltjes op mijn bord. De lachgolf verspreid zich over de helft van de tafel die de grap hebben gehoord. Een avond samen met oud vrienden. We rekenen vanavond weer in Schuitjaren en praten over boten die de Noordzee aan kunnen in plaats van de Kaag. Wie is de oudste, en we merken dat we allemaal ouder zijn geworden. We vinden allemaal minder dat we alle wijsheid in pacht hebben.
Maar sommige dingen veranderen nooit. Iets met een appel, ei en touwtje. Sterke verhalen die telkens net iets sterker worden met iedere keer dat het wordt verteld en de hoeveelheid speciaalbiertjes die achter de kiezen . Warme vriendschappen. Mensen met gevatte opmerkingen.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *