Ik ben een groot fan van het televisieprogramma Kamp van Koningsbrugge. 15 gewone Nederlanders maken mee hoe het is om de opleiding tot commando te volgen. Ze voeren een harde strijd met zichzelf, hun lichaam en hun psyche.
Ondertussen vecht ik tegen mijn lichaam maar vooral tegen mijn geest in mijn eigen Kamp van Koningsbrugge
Dit keer moet ik niet leren om over een grens te gaan, maar om op tijd mijn grenzen te herkennen en ze vooral niet te overschrijden zodat ik de energie heb om ’s avonds nog te eten.
Het gaat in tegen alles wat ik heb geleerd. Ik heb geleerd heel erg hard te zijn tegen mezelf. Want hoe sta je ’s ochtends op tijdens een depressie? Door keihard tegen je grenzen in te gaan. Hoe zorg je ervoor dat je niet aan je suïcidaliteit toegeeft? Juistem: om alles te doen dat tegen je gedachten ingaat. Een hypomanie bestrijden? Volledig tegen je natuur in pammetjes eten tot je gaat slapen. Ik hou me staande door iedere dag keihard te vechten tegen mezelf.
Ik heb mijn leven te danken aan mijn mentaliteit
En daarom ben ik ook op diezelfde manier begonnen met het bestrijden van mijn post-covid klachten. Ik mat mijn lichaam af, alsof ik train voor een marathon.
Volgens mijn psycholoog ligt de nieuwe psychische grens bij wat het kleine kind Lonneke nodig heeft en volgens het longfonds ligt de nieuwe lichamelijke grens op een 4 op een schaal van tien*.
Een klein kind dat net twee maanden voornamelijk in bed heeft gelegen of op de bank heeft gezeten, stuur je naar de fysiotherapeut en niet naar een spinningklas (ik heb serieus geïnformeerd bij de lokale sportschool, maar ik kan er nog niet naartoe lopen). Je stuurt haar ook niet naar full-time naar school als ze na 20 minuten bezoek weer naar bed wilt. Ook laat je haar niet naar school vier dorpen verderop fietsen, als ze maar 400 meter kan wandelen.
Ik heb buitengewoon veel respect voor alle deelnemers.
Ondertussen valt het me ook op dat er geweldig gecoached wordt
Ray Klaassen, één van de instructeurs, geeft ook bij iedere aflevering een steigertalk waarin hij uitlegt waarom de instructeurs dat op een bepaalde manier doen, wat ze willen bereiken bij een cursist en team. Regelmatig wordt er gevraagd wat de motivatie is om deel te nemen of hoe iemand mentaal door een bepaalde oefening heen is gekomen. Misschien moet je het stijgertalk noemen, want met deze manier van coachen stijgen de cursisten tot ongekende hoogten en leren ze wat het doel van de commando’s is. Ze leren er te zijn voor het team, zodat ze iedere strijd kunnen winnen.
Mijn doel is zo snel mogelijk weer op mijn oude niveau zitten. Om dat te bereiken moet ik ver over mijn oude grenzen gaan: rust nemen.
Ook dat kan ik niet alleen, maar daar heb ik mijn team voor nodig
Jullie voor nodig…
*De Borgschaal
Wil je Lonneke’s Levensdans financieel steunen en mijn levenswerk ook mijn echte werk maken? Doneer dan nu: https://www.lonnekeslevensdans.nl/donatiebutton/ of koop mijn boek.
