Omslagdagen vind ik de fijnste dagen.
‘s Ochtends word je nog je compleet passief wakker. Je kunt helemaal niets anders dan wezenloos voor je uit staren op de rand van je bed. Als het je eindelijk lukt om je te verplaatsen naar de bank ga je daar even wezenloos voor je uitstaren. Het is makkelijker om verkleumde voeten hebben dan bedenken dat je pantoffels zou moeten aan doen. Koud hebben is makkelijker dan te bedenken dat je de verwarming hoger moet zetten of dat je je ochtendjasaan moet trekken.
Als je maag langzaam begint te zeuren dat je nog steeds niets hebt gegeten, werk je met veel moeite twee stukjes koude pizza van gisterenavond naar binnen. Er ligt nog meer dan driekwart pizza Hawaï op de salontafel, naast restanten slagroom en noodles die beginnen te beschimmelen. De koude koffie smaakt beter dan de moeite die het kost om naar de kraan te lopen voor een glas koud water.
Op mijn telefoon blader ik door mijn social media kanalen. Geen reacties op Facebook, LinkedIn, Twitter. Geen nieuwe lezers op mijn website. Als ik alle kanalen heb gehad blader ik opnieuw. Nog steeds geen nieuwe reacties. Ik lees niets. Ik kijk alleen of er nieuwe reacties zijn. Vijf minuten later nog steeds geen nieuwe reacties. Ik doe een logische puzzel en ben na twee pogingen af.
Aan de overkant van mijn woonkamer zie ik mijn laptop in de oplader zitten. Ik faal in het vermogen die te pakken en voor mijn neus te zetten. Op het kleine schermpje van mijn telefoon kijk ik Netflix. Na tien minuten heb ik nog steeds niet begrepen naar welke film ik aan het kijken ben. Ik begrijp de verhaallijn van Love Actually niet. Ik weet niet waar het over gaat. Naast me op de bank ligt de planning die ik gisteren maakte. We zijn inmiddels drie uur verder en ik heb nog geen andere activiteit gedaan dan wezenloos voor me uit staren.
Dan blijkt plotseling dat het vandaag omslagdag is. Mijn oog valt op een grote poster met mijn lijst van prettige activiteiten die op één van mijn muren hangt. De leegte verdwijnt uit mijn lijf en ik kies een overzichtelijke activiteit. YouTube filmpjes van Zondag met Lubach kijken. Ik voel een flauwe glimlach rond mijn lippen spelen bij zijn grapjes.
Ik krijg zin om twee activiteiten tegelijkertijd te gaan doen. Ik verhuis de borden met afwas naar de keuken en terwijl ik een volgend filmpje bekijk, gooi ik alle etensresten weg en laat ik de gootsteen vollopen met water en afwasmiddel. De flauwe glimlachjes worden licht gegrinnik. Als ik klaar ben met de afwas, kijk ik weer op mijn lijst. Wandelen. Het regent buiten. Dus ik neem mijn paraplu mee.
Thuis laat ik mijn bad vollopen. Ik geniet van het weldadige water terwijl ik één van mijn favoriete romantische komedies op Netflix kijk. Lang van te voren weet ik precies welk karakter wat in de vele verhaallijnen van deze kerstfilm gaat zeggen. Ik lach al om een grap die gaat komen maar nog niet is geweest. Dan realiseer ik me: het ergste deel van deze depressie heb ik gehad.
Ik ben gek op omslagdagen.
Dit blog is een reactie op het blog Omslagdag van 2017